how many pairs of shoes do you need?

Na jednym z moich poprzednich blogów (które nie doczekały się ode mnie zbyt wiele uwagi i do których prowadzenia zabrakło mi motywacji) pierwszy "porządny" wpis dotyczył butów. Pisałam właściwie o wysokich obcasach, o stosunku moich rówieśnic do nich i tym, dlaczego ja ich noszę (choć nie pogardziłabym niektórymi parami). Z perspektywy czasu tamten post wydaje mi się infantylny, nieciekawy i absolutnie nietrafiony, ale z pewnych przyczyn postanowiłam, że tym razem na pierwszy ogień również pójdą buty - jednak w zupełnie innym wydaniu.

Przechodząc do sedna, mam zamiar podzielić się z Wami moimi ulubionymi butami, które świetnie mi służą i które noszę na co dzień. Nigdy nie odczuwałam wewnętrznej potrzeby posiadania wielu par obuwia, być może wiąże się to również z tym, że ciężko mi znaleźć buty, które nie tylko mi odpowiadają, ale również pasują na moją stopę - jestem nieszczęśliwym posiadaczem takowej w rozmiarze 41.

Trampki, martensy i glany - to właśnie buty, które toleruję, lubię i w których czuję się najlepiej. 

Klasyczne conversy nabyłam rok temu, wcześniej z dumą nosiłam niepozorne, ale za to niosące ze sobą bagaż wielu dobrych wspomnień trampki Heavy Duty, które dziś leżą jeszcze gdzieś w szafie, ale raczej nie nadają się już do użytku. Wybrałam bordowe conversy, ale nie czuję, by różniły się one wiele od zwyczajnych trampków - chyba, że ktoś zwraca uwagę na "all star" i gwiazdkę. Same buty są oczywiście wygodne, ale w kwestii ich wytrzymałości mogłabym polemizować - moje zaczęły się trochę rozklejać już po pierwszych miesiącach użytkowania. 

Martensy w kwiatki są moimi zdecydowanymi faworytami. Wykonane z miękkiej skóry, nie zdążyły mnie nawet porządnie obetrzeć, a już świetnie dopasowały się do mojej stopy. Przy wyborze tych butów kierowałam się także tym, że glany mam typowe, bo czarne - z martensami nie chciałam się już bawić w klasyczne modele (choć te także bardzo mi się podobają - gdybym mogła, chętnie kupiłabym sobie kilkanaście różnych par). Drobne kwiatuszki zdecydowanie pasują do większości moich spódnic i stanowią dobre uzupełnienie wielu stylizacji. Martensy zakonserwowane tłuszczem do skóry nie pękają (tfu!) i sprawują się naprawdę świetnie, dlatego śmiało mogę je polecić. Bez wahania mogę stwierdzić, że są warte swojej ceny, nawet jeśli w chwili kupna nie jesteśmy tego do końca pewni...

I wreszcie glany, które są ze mną od 2,5 roku i które swoje już przetrwały. Od razu zaznaczam, że jeśli macie w planach kupno tych butów, nie radzę Wam wybierać Steel'ów. Moje 15-stki bardzo szybko zaczęły pękać, na chwilę obecną tych pęknięć jest naprawdę sporo i żaden środek nie dał rady zatrzymać już tego procesu. Co więcej, po ok. 2 miesiącach użytkowania śruby (czy też właściwie wkręty) przebiły się do środka - moją stopę uratowały jedynie wkładki. Kupując glany, warto przygotować się także na częste wymiany sznurówek - ja obecnie mam już chyba czwartą parę...

Generalnie jednak uwielbiam te buty, które świetnie sprawdzają się zarówno jesienią, zimą i wczesną wiosną - bo noszenie ich, gdy jest już naprawdę ciepło, nie może się dobrze skończyć dla naszych stóp. Wystarczy, że przetrwamy na początku okres przyzwyczajania się do glanów (chociaż ja wcale nie miałam na stopach tak wielu obtarć), a później są to już najwygodniejsze buty na świecie. I w gruncie rzeczy wcale nie są takie ciężkie! (Mimo to, moja mama twierdzi, że przez nie wyrobiłam sobie "ciężki krok", który widać nawet wówczas, gdy noszę inne buty).

Ostatnie buty, o których muszę wspomnieć, to sandałki. Latem zazwyczaj szwendam się po bardzo różnych miejscach, co niekiedy wymagałoby noszenia butów do zadań ekstremalnych, tymczasem zamiast nich ja zakładam po prostu... Delikatne sandałki na płaskiej (i bardzo cienkiej!) podeszwie. Co ciekawe - nigdy mnie one nie zawiodły! Chociaż niekiedy głos rozsądku podpowiada mi, że powinnam założyć przynajmniej trampki, większość lata spędzam właśnie w sandałkach, które są naprawdę hiperwygodne. Co więcej, noszę je do absolutnie wszystkiego - ogrodniczek, sukienek czy szortów. Znalazłam je zupełnie przypadkowo kilka lat temu i choć niedawno miałam myśl, że pora poszukać nowych na lato, chwilę później zastąpiła ją inna - po co? Po co, skoro te są sprawdzone, wygodne i niezawodne? Postanowiłam, że moje sandałki będę nosić tak długo, jak same mi na to pozwolą. A mam nadzieję, że pozwolą na długo!

Na tym zdjęciu może i nie wyglądają zbyt atrakcyjnie, ale wierzę, że już niedługo zobaczycie je na moich stopach!

Na koniec chciałabym podjąć temat tego, ile par butów jest nam tak naprawdę potrzebnych. Był w moim życiu moment, gdy posiadałam jedynie sandałki, glany i trampki z dziurami w podeszwach, ale czułam, że to mi wystarcza. Obecnie, kiedy patrzę na wszystkie moje buty, jestem absolutnie usatysfakcjonowana. Myślę, że już niedługo przekonacie się o tym, że zaliczam się do fanek spódnic i sukienek - a zazwyczaj zakładam do nich właśnie glany, martensy lub trampki. Nie przepadam za balerinkami, nie wyobrażam sobie siebie na wysokich obcasach i nie mam zamiaru zmuszać się do noszenia butów, które mi nie odpowiadają tylko dlatego, że utarło się, iż takie bardziej pasują do wspomnianych przeze mnie części garderoby.

Poza tym, sama wolę kupić jedną parę porządnych butów niż kilka takich, które rozlecą się po sezonie. W tej kwestii zdecydowanie stawiam na jakość, nie ilość. Czy nastolatki naprawdę potrzebują kilku par conversów, by móc pochwalić się nimi przed koleżankami? Mam wrażenie, że o niektórych butach ludzie szybko zapominają - skończy się moda na dane modele i te szybko trafiają do szafy. Osobiście wolę wybierać buty uniwersalne i takie, które wiem, że mogę nosić kilka lat, bo nie przestaną mi się podobać. Nie namawiam Was do skrajnego ograniczania się w tej kwestii, ale do zastanowienia nad tym, jakie buty najlepiej wybierać.

A Wy - jakie buty wybieracie najczęściej, czym się kierujecie przy zakupie i czy stawiacie na ilość czy jakość?